„Life Action / Game Action 2“ е името на изложбата на уметниците Гордана Вренцоска, Славица Јанешлиева, Гоце Наневски, Игор Сековски, Александар Спасоски и Борис Шемов што беше отверена на 25 декември 2012, вторник во 20 часот, во Мала станица објект при Националната галерија на Македонија, отворена кураторски проект на Ана Франговска, на која ќе излагаат.
„Life Action / Game Action 2“ е продолжение на минатогодишниот проект „Life Action / Game Action 1“. Учесниците во овој проект на специфичен начин се занимаваат со повеќе аспекти на релација општество-уметност, меѓу кои распнатоста на единката меѓу реалноста и соништата, актуелниот проблем на мешањето на политиката во уметноста, прашањата за културната политика, за институциите, за сервилноста, за вкалапеноста, за незначителноста на критичката и стручна маса, за немањето дијалог, за неподготвеноста и немањето култура за слушање и примање критика, за незнаењето да се критикува без притоа да не се навреди личниот интегритет на индивидуата или на групата, за непреземањето одговорност, за неоправданоста на изборот, безгласноста, немањето комуникација, индивидуализмот, за молкот како решение, за лојалноста по секоја цена итн.
Овој проект смело го отвара прашањето дали современото дело успева да воспостави релација со реципиентот и дали го третира воопшто тој проблем или уметноста сè повеќе станува „елитистичка“, привилегија на посебните. Дали трик-уметноста, го заслужува вниманието или не. Дали инстант-уметноста може да задоволи вредносни критериуми. Дали уметникот знае да каже “не!”, на барањата на кураторот или на институцијата и колку го чини тоа?
Истото се однесува и на кураторот и на неговиот став и позиција во институцијата во која е тој главниот иавршител на активностите . Кон кого е неговата одговорност, пред уметникот или пред работодавачот?
Славица Јанешлиева, Гордана Вренцоска, Борис Шемов, Александар Спасоски, Гоце Наневски и Игор Сековски на многубројни различни начини начнаа голем дел од споменатите прашања во кои егзистираат, творат, работат, функционираат. Спасоски мошне интимистички ги истакна сопствените стравови и дигресии на „перформативен“ начин. Шемов го директно и отворено го нападна кураторот за нејаснотија.Вренцоска најнапред го истакна проблемот од недостаток на сопствен простор, а по една година „докторира“ на тема купување стан; Јанешлиева говореше за сенката (нашите сеништа и во преносна и во буквална смисла) и тишината (молкот како став и однос). Сековски се изедначува со животни (ут или куче) во зависност од анималните карактеристики со кои сме „надарени“ во времињата што ги живееме. Наневски ги обработува аспектот на играта (коцката) и уметникот како одбрана на „вечната“ парадигма на игривоста и коцкањето во и со животот во секоја смисла или, пак, во новата верзија на Life action/Game action 2 понуди проблем-гатанка, која треба да се реши.
Life Action / Game Action 1 и 2 се и игра и живот и нудат ad-hoc решенија на индивидуи што активно и генерално оправдано ја градат нашата рецентна сцена. За Life Action / Game Action 1 и Life Action / Game Action 2 се подготвува книга во која теоретски за концептот на изложбата пишува Ана Франговска, илустрирана со проектите на застапените уметници на изложбата.